 |
| NP: Disturbed | The Sound of Silence |
Ruhumun yavaşça çöküşü karşısında dudaklarımı ısırıyor, yarı örtülü göz kapaklarımın ardından son bir çare ölüşümü izlemeye çalışıyorum. Gökyüzü kızgın bana, yeryüzü kırgın. Çırpınışlarımı yetersiz bulup vazgeçme raddesine gelmemi dahi hoş karşılamıyor Güneş.
"Ben bugün bunun için doğmadım."
Tırnaklarımı dolduran, etlerimi kemiren toprak kalıntılarına bakıyorum tozlu bakışlarımın ardından. Zorluyorum. Tırmanmaya çalışıyorum yahut düşmemeye, bilmiyorum. Artık güneşin doğuşu dahi yeni bir günün habercisi değil benim için. Var olan umutlarım çürümeye, yakalamaya çalıştığım umutlar da yeni rüzgârlara karışmaya başlıyor. Güneşin doğuşu bir doğa olayı. Bugün, dünün devamı. Yanımdaki insanlar bana yabancı.
Çığlıklarım ardındaki fısıltılarımı duyan var mı peki, bilinmez. Cahillik güzel erdem. Dünyanın bilinmeyişi güzel. Keşfedilmemiş olanı heyecana, keşfedilmiş olanı bedenin intiharına gebe.
Ay açmış kapılarını gökyüzüne. Benim gündüzüm, gece. Ay da kendisini gösterdiğine göre... kapıları kapatma vakti.
0 comments :