Merhabalar.
Konuş Benimle, Laurie Halse Anderson'ın yazdığı, ilk baskısını 13 yıl evvel yapmış bir kitap. Bizde yayımlanan adı ile Kristen Stewart'ın baş rolde yer aldığı 2004 yapımı bir filmi de var. Öyleyse kitaba dalıyorum.
Arka kapakta yazan O ŞEY ve O GECE derken neyden bahsetmek istediği anlaşılıyordur diye düşünüyorum. Anlaşılmadıysa da ben bahsedeceğim çünkü diğer türlü kitap hakkında söyleyeceklerimi nasıl söylerim bilemiyorum.
Anderson'ın tecavüz olayına yaklaşımını birçok kitaptan daha iyi buldum. Ana karakter Melinda'nın bu duruma yaklaşımı ise bir nebze farklı geldi, neyi farklı geldi bilmiyorum. Sanırım ben yaşasam bu şekilde karşılayamazdım, ondandı bu hissiyatım. Bu demek değildi ki absürt ve uygun olmayan bir şekilde karşıladı. Hayır, belki de çoğu insandan daha koyu bir biçimde yaşadı acısını. Öyle ki tırnaklarını kendi etine sapladı.
Melinda'nın zihnini, o rahatsız edici sükûnetini çok beğendim. [Bu kitap ile alakalı neye beğendim desem bir garip hissediyorum.] Bu kitap sadece tecavüze uğramış bir kızın hayatını anlatmıyordu. Konuş Benimle, bir yerlerde düşüncelerini ve kişiliğini insanlara kabul ettirememiş, onların arasına katılamamış ya da katılmak istemeyip gerek görmemiş, yolun sonunda kendilerine varmış olan bütün insanların iç dünyasını yansıtıyordu. Tecavüz hikâyenin anlatımında bir amaç değil araçtı belki de, bilemiyorum.
13 yılda insanlarda pek de bir şey değişmemiş, diyorsunuz. Çünkü bu kitaptaki bazı karakterleri tanıyorsunuz. Onu okulda görüyorsunuz, o sizin ebeveyniniz, o sizi psikolojik olarak rahatsız eden kişi, o sizi sadece kullanan kişi, onlar sizin düşünceleriniz... Bu kitaptaki Melinda karakteri sizin bir parçanız, kiminiz onu derinlere gömmüş kimi ise her gün yüzleşmek zorunda kalıyor.
Konuş Benimle vermek istediği mesajı ucundan kıyısından yakalayabilmiş bir kitaptı. Pesimist değildi, ağır değildi. Ulaşmak istediği kitleyi daha da dibe sürüklemektense altında bulundukları toprağı kazmalarını sağlayan bir araç olmaktı amacı. Yazar bu amacından ve 13 yılda ne yaşadığından kitapta bahsediyor zaten. Bu söylediklerimi ona mail olarak atan gerçek insanlar vardı yani.
Filmi var dedim bir de, değil mi? Fragmanına falan baktım sadece, pek izleyesim gelmedi açıkçası. İzleyemem diye değil de izleme gereksinimi duymadım. İzleyip size de bahsetmek isterdim ama... maalesef. Ben yine de bilginiz olsun diye yazmış olayım. Fragmanı izlediğim kadarıyla şunu söyleyebilirim: Sanırım kitaptaki Melinda ile filmdeki Melinda farklılar biraz. Belki de değildir, bilemiyorum. Fragmandan bunu çıkardım. Ben size kitabını öneriyorum şimdilik.
Puanım 3/5.
Alıntılara yer veriyor, gidiyorum:
Konuş Benimle, Laurie Halse Anderson'ın yazdığı, ilk baskısını 13 yıl evvel yapmış bir kitap. Bizde yayımlanan adı ile Kristen Stewart'ın baş rolde yer aldığı 2004 yapımı bir filmi de var. Öyleyse kitaba dalıyorum.
Arka kapakta yazan O ŞEY ve O GECE derken neyden bahsetmek istediği anlaşılıyordur diye düşünüyorum. Anlaşılmadıysa da ben bahsedeceğim çünkü diğer türlü kitap hakkında söyleyeceklerimi nasıl söylerim bilemiyorum.
Melinda'nın zihnini, o rahatsız edici sükûnetini çok beğendim. [Bu kitap ile alakalı neye beğendim desem bir garip hissediyorum.] Bu kitap sadece tecavüze uğramış bir kızın hayatını anlatmıyordu. Konuş Benimle, bir yerlerde düşüncelerini ve kişiliğini insanlara kabul ettirememiş, onların arasına katılamamış ya da katılmak istemeyip gerek görmemiş, yolun sonunda kendilerine varmış olan bütün insanların iç dünyasını yansıtıyordu. Tecavüz hikâyenin anlatımında bir amaç değil araçtı belki de, bilemiyorum.
13 yılda insanlarda pek de bir şey değişmemiş, diyorsunuz. Çünkü bu kitaptaki bazı karakterleri tanıyorsunuz. Onu okulda görüyorsunuz, o sizin ebeveyniniz, o sizi psikolojik olarak rahatsız eden kişi, o sizi sadece kullanan kişi, onlar sizin düşünceleriniz... Bu kitaptaki Melinda karakteri sizin bir parçanız, kiminiz onu derinlere gömmüş kimi ise her gün yüzleşmek zorunda kalıyor.
Konuş Benimle vermek istediği mesajı ucundan kıyısından yakalayabilmiş bir kitaptı. Pesimist değildi, ağır değildi. Ulaşmak istediği kitleyi daha da dibe sürüklemektense altında bulundukları toprağı kazmalarını sağlayan bir araç olmaktı amacı. Yazar bu amacından ve 13 yılda ne yaşadığından kitapta bahsediyor zaten. Bu söylediklerimi ona mail olarak atan gerçek insanlar vardı yani.
Filmi var dedim bir de, değil mi? Fragmanına falan baktım sadece, pek izleyesim gelmedi açıkçası. İzleyemem diye değil de izleme gereksinimi duymadım. İzleyip size de bahsetmek isterdim ama... maalesef. Ben yine de bilginiz olsun diye yazmış olayım. Fragmanı izlediğim kadarıyla şunu söyleyebilirim: Sanırım kitaptaki Melinda ile filmdeki Melinda farklılar biraz. Belki de değildir, bilemiyorum. Fragmandan bunu çıkardım. Ben size kitabını öneriyorum şimdilik.
Puanım 3/5.
Alıntılara yer veriyor, gidiyorum:
Şükran Günü'nde Pilgrimler, tam açlıktan ölecekken kıçlarını kurtaran Amerikan yerlilerine şükranlarını sunmuşlardı. Bense Şükran Günü'nde, annem sonunda işe gittiği ve babam pizza siparişi verdiği için şükranlarımı sunuyordum.
Rehberlik danışmanım, annemi karneme önceden hazırlamak için telefonla evi aradı. Bunun için ona bir ara teşekkür notu göndermeliydim. Akşam yemeğini yiyene kadar Savaş son sürat başlamıştı. Notlar, falan, filan, Tavır, falan, filan, Ev işlerine yardım, falan, filan, Artık çocuk değilsin, falan, filan. Yanardağ Patlamalarını izliyordum. Baba Dağı; artık faal değil, son zamanlarda da ateşli ve tehlikeli olduğu düşünülüyor. Anne Dağı; lav sızdırıp ateş püskürüyor. Köylüleri uyarın, denize kaçsınlar. Aklımdan düzensiz İspanyolca fiilleri çekimliyordum.
Ben dersi asarım, sen dersi asarsın, o dersi asar. Biz dersi asarız, onlar dersi asarlar. Hepimiz dersi asarız. Bunu İspanyolcada söyleyemezdim çünkü bugün İspanyolca dersine gitmedim. Gracias a dios. Hasta luego.
...Ben de bir aile ağacı çizdim. Daha doğrusu aile kütüğü. Ailemizin o kadar çok üyesi yoktu. Olanların da isimlerini zar zor hatırlıyordum. Jim amcam, Thomas dayım, Mary halam, Kathy teyzem; bir tane daha halam vardı, o baya çekinikti. Peru'ya kadar çekilmişti. Sanırım gözlerim ona çekmişti. "Bilmek istemiyorum" genimi babamdan, "Yarın düşünürüm" genimi de annemden almıştım.Esen kalın, hoşça kalın.
* Kitap bir yandan da o kadar komikti ki güldükçe rahatsız oldum. Kötüsün Anderson.
0 comments :